Graffitis na era dixital
A
meirande parte dos graffitis non teñen un significado concreto, son
meras firmas, tags, ou pezas con relevo que renden culto @o autor@ ou
a un grupo indefinido de persoas.
Estes grupos, parellas ou individualidades de graffiteir@s, salvo os profesionais por encargo, entre os que hai magníficos artistas, teñen un algo animal. Observando
o campo de actuación e os escenarios onde se moven, nos grupos
obsérvase certa xerarquía marcada pol@s integrantes máis
experimentados fronte @s novat@s. Móvense polos barrios buscando espazos onde pastar e deixar a súa
marca nas paredes cun chorro de aerosol.
Algunhas
obras lévalles tempo, polo que trasladan o campamento con viandas ao
espazo escollido para volver ao día seguinte, ao sábado seguinte,
para rematar a obra.
Na
época dixital de LCDs e plasmas, a xuventude rebélase con sprais,
rotuladores grosos ou rabuñando con chaves os vidros, pero isto vén
de antigo.
As
pintadas virtuais esfúmanse entre a morea de escritores das redes
sociais, porque nin sequera somos propietari@s do propio muro do FB.
As
veces obsérvanse, onomatopeias e interxeccións, bocadillos que nos
desprazan ao mundo da tira deseñada.
Como
nos tempos da escrita xeroglífica do antigo exipto, se case ninguén
entende os graffitis, para que se debuxan?.
Non
costa imaxinalo nestes momentos, que griten as paredes a rabia e a
impotencia. ler completo
Comentarios
Publicar un comentario